Dit boek kan beschouwd worden als Lama Govinda's geestelijk testament. Als bekende middelaar tussen Oost en West formuleert hij de eerste aanzetten van wat hij zag als een authentieke vorm van westers boeddhisme. Hij laat in dit boek duidelijk zien dat het niet mogelijk is religieuze gebruiken die ontstonden in veel oudere en vreemde culturen zomaar te imiteren. Het Westen is gehouden te komen tot een eigen formulering van de boeddhistische leer en dient de overgeleverde meditatieve praktijken aan te passen aan de behoeften en kenmerken van de moderne westerse mens. Hoe dit meditatieve aspect eruit zou kunnen zien en hoe deze de spirituele erfenis van het Westen kan verrijken, is een van de belangrijkste thema's van dit boek, dat met recht behoort tot de hoogtepunten van Govinda's literaire werk.