Het dorp Nagele is een markant voorbeeld van het naoorlogse bouwen: een nieuw dorp op nieuw land, bedacht door architecten als Aldo van Eyck, Gerrit Rietveld, Mien Ruys en vele anderen, als woonplaats voor mensen werkzaam in de landbouw. Maar hoe houdbaar is een dorp dat in één gebaar is ontworpen?

Fotografen Cary Markerink en Theo Baart volgen de veranderingen in Nagele al sinds 1984. Ze vragen zich af welke factoren van belang zijn voor succes op langere termijn. Hun beelden tonen hoe een relatief recent gecreëerd dorp zich ontwikkelt in tijden van sociale en economische transformatie.

De foto's van Baart en Markerink worden afgewisseld met een tekst van Warna Oosterbaan over de overlevingkansen van Nagele, een dorp dat met zijn rigide vorm bijna net zo statisch is als bijvoorbeeld de Bijlmermeer. Hoe kunnen aanpassingen worden gerealiseerd die kunnen rekenen op draagvlak bij de (nieuwe) bewoners, zonder afbreuk te doen aan het oorspronkelijke ontwerp? En in ruimere zin: is het stichten van nieuwe dorpen een bijdrage aan de leefbaarheid op het platteland?