Een verblijf in de isoleercel wordt na afloop het liefst door iedereen verzwegen en verzwegen en vergeten. De schrijvers Wouter Kusters en Sam Gerrits doorbreken het zwijgen in dit boek over het ultieme allen-zijn. Zij hebben hun eigen ervaringen in de isoleercel omgevormd tot verhalen van extraordinary madness. Daarmee doen zij het schier onmogelijke: van binnenuit geven ze de waanzin een stem zoals dat in de Nederlandse literatuur zelden is gedaan. De gek in het diepst van zijn gedachten wordt hier getoond als Spiegel, als nar en als verontrustend vardwijnpunt voor ieder menselijk houvast. Het boek is op hallucinerende wijze ge ustreerd door de beeldend kunstenaar Jannemiek Tukker.
‘Ik had alle wetten gebroken en daarom was ik hier neer – gezet, voorbij de laatste deur.’ – Sam Gerrits
‘Ramen draaien naar buiten open. Maar het raam in de cel niet, merkt hij op. Dat is raar. Zit hij dan aan de buitenkant? Is wat hij buiten ziet eigenlijk binnen? Daar lijkt het wel op. Hij zit afgezonderd, ge leerd van het warm kloppende hart van de binnenkant van de mensheid.’ – Wouter Kusters
Wouter Kusters won in 2005 de Socrates Wisselbeker met Pure waanzin.