Er was eens een heel groot land dat geregeerd werd door een generaal. De mensen in het land geloofden dat de manier waarop zij leefden de beste was. Eens in de zoveel tijd trok
het leger van de generaal erop uit om een ander land te veroveren.
'Het is voor hun eigen bestwil,' zei de generaal dan.
'Nu kunnen ze net zo gaan leven als wij.'
Uiteindelijk is er nog maar één klein landje dat niet veroverd is. De generaal valt het landje binnen met
zijn leger, maar tot zijn verbazing is er geen verzet en worden hij en zijn soldaten vriendelijk binnengehaald.
De soldaten raken al snel bevriend met de mensen in het kleine landje. De generaal vindt het maar niks; hij
stuurt de soldaten naar huis en vervangt hen door nieuwe, maar deze soldaten vergaat het niet anders.
Uiteindelijk keert de generaal terug naar huis en daar ontdekt hij dat de mensen de spelletjes spelen uit het kleine landje. En ze vertellen de grappen en de verhalen die ze daar hebben gehoord. Elke oorlog heeft nou eenmaal nare gevolgen, denkt de generaal. Als hij 's avonds zijn zoontje naar bed brengt en die hem
vraagt om een liedje te zingen, schiet
hem er maar één te binnen: een liedje
uit het kleine landje.