Maria, de moeder van Jezus, draagt de eretitel 'Madonna'; zij is de verpersoonlijking van de hemelse, de geestelijke liefde. Aphrodite is de Griekse godin van de aardse, de lichamelijke liefde, de eros. Tussen deze twee figuren heeft Harrie Hermkens als kind en jongeman zijn strijd gevoerd, geïnspireerd door het kloosterideaal van de volmaaktheid, de 'heiligheid'. Op 27-jarige leeftijd heeft hij dit hopeloze gevecht opgegeven door 'uit te treden', de kloostergemeenschap te verruilen voor de 'boze wereld'.In Tussen Madonna en Aphrodite, heeft hij toestanden en feiten uit het toenmalige katholieke en religieuze leven onverhuld en met vaardige pen beschreven, maar zonder wrok en met begrip voor de eerlijke bedoelingen van zijn opvoeders en geestelijkleiders: zij waren ook slachtoffers van het systeem. Bovendien is hij er zich van bewust dat hij zijn intellectuele en culturele vorming grotendeels aan hen te danken heeft.