Patricia Ceysens als e-mama en Bart Tommelein als zondagsshopper. Filip Dewinter als uitroepteken en Jean-Marie Dedecker als populist. Bert Anciaux als cultuurpausje en Bono als wereldverbeteraar. Yves Leterme als stroeve zoon en Herman Van Rompuy als carrièreman. Politici die schijnkandidaat zijn op diverse lijsten, partijtjes die versnipperen. Folterende Amerikaanse militairen. Wereldvreemde Europese leiders. Zichzelf bedienende socialisten. De immer ritselende Vlaming. De 4x4-rijders, de Pfaffs, de goeroes van de vrije markt, eigenaars en bestrijders van hoofddoeken. Loslopend wild genoeg, klein én groot. Geef je het een tik van de bumper of help je het veilig over te steken?
Al sinds eind 2003 schrijft journalist Marc Reynebeau in De Standaard wekelijks de column Overstekend Wild, waarin hij zich uitleeft in een kritisch en soms oprecht verontwaardigd commentaar over de Belgische en internationale politiek, de economische of culturele realiteit en andere maatschappelijke fenomenen. De waan van de dag bestrijdt hij met historisch inzicht, met filosofische ernst én met spitsvondige humor. Alle heilige huisjes gaan tegen de grond, zolang de democratie en de vrije mening maar overeind blijven.
Overstekend Wild bevat een selectie van de meer dan tweehonderd columns die Reynebeau bij elkaar heeft geschreven. Ze bieden een gevarieerd beeld van zes jaar Belgische en wereldpolitiek.