Veertig jaar zat Jef D’hont in de buik van het peloton. Eerst als wielrenner, later als verzorger. Op zijn massagetafel zijn de grootste namen uit de recente wielergeschiedenis gepasseerd: Freddy Maertens, Michel Pollentier, Jevgeni Berzin, Etienne De Wilde, Eric Zabel, Jan Ullrich, Bjarne Riis … Collega-verzorger Willy Voet noemde hem de ‘tovenaar, de meester, de halfgod. Wie in zijn handen viel, was verzekerd van succes en roem.’ Net als Voet belandde hij in de cel, in de nasleep van de Festinazaak. Jef D’hont was beroemd voor zijn bidonneke, een toverdrank met een eenvoudig recept maar een magische uitwerking: de renners gingen sneller rijden en de dopingtests waren negatief. Langzaam ruimden onschuldige pepmiddelen plaats voor georganiseerde dopingsystemen. Na de vitamines kwamen amfetamines en cortisone, later spierversterkende anabolica en epo. Jef maakte het allemaal mee. Iedereen was op de hoogte, niemand mocht spreken. De omerta beheerste het peloton. Memoires van een wielerverzorger is een openhartig en ontluisterend verhaal. In hoge versnelling slingert het je van het ene avontuur in het andere. Zijn stem is uniek in de wielergeschiedenis van de voorbije decennia. Maar het boek is geen afrekening, het is geschreven uit liefde voor het wielrennen, en voor de jonge renners, de kampioenen van straks die hebben ingezien dat het anders moet en kan.