Op de vlucht voor de nazi’s belandt een joodse vrouw, Tony Simon-Wolfskehl, in 1936 in Vlaanderen. In haar bagage een verzameling Duitse expressionistische schilderijen, die ze van haar vader heeft geërfd. Ondergedoken in een achterhuis te Gent overleeft ze de Holocaust, haar man verdwijnt. Na de oorlog groeit ze uit tot een artistieke moeder voor de jonge Vlaamse avant-garde; Hugo Claus is een tijdlang haar lieber Junge.
Maar tragiek overspoelt haar leven. In haar lange levensavond, tussen vriendschap en eenzaamheid, trekt ze zich terug aan de kust, in Koksijde. Hoe langer ze aan zee woont, hoe meer ze in Weimar leeft. Daar liggen de wortels van haar herinneringen. Ze maakte er deel uit van de artistieke scène na de Eerste Wereldoorlog en was er een van de eerste vrouwelijke leerlingen aan het Bauhaus van Walter Gropius. Met auteur Carl Einstein beleefde ze een onstuimige relatie.
Op 21 januari 1991 sterft deze gepassioneerde vrouw in haar villa in de duinen. Haar asse wordt over de Noordzee uitgestrooid.

Een dochter van Duitsland is een wandeling door de feestelijke én tragische twintigste eeuw. Eric Defoort schetst een intrigerend portret van een vrouw en van een tijdperk, aan de hand van archiefmateriaal uit haar nalatenschap en uit publieke en private verzamelingen in Europa.