Elk jaar sterven er in België ongeveer tweeduizend mensen door een medische fout. Een onbekend aantal patiënten geraakt door een blunder verminkt of gehandicapt. Meer precieze cijfers zijn er niet. Artsen, ziekenhuizen, ziekenfondsen, verzekeringsinstellingen noch het ministerie van Volksgezondheid willen werk maken van een serieuze registratie.
Slachtoffers van medische fouten worden geconfronteerd met torenhoge problemen. Dokters schrikken er niet voor terug om dossiers weg te moffelen, aan te passen in de loop van het onderzoek of hun getuigenis af te stemmen op andere beschuldigingen. Medische experts,m door de rechtbank aangeduid, houden geen rekening met de klachten van de slachtoffers en spreken zich meestal uit in het voordeel van de arts. Sommige rechters zetten soms de nochtans zeer duidelijk wetteksten volledig naar hun hand. Ziekenfondsen mengen zich pas in het debat als blijkt dat het slachtoffer er al in geslaagd is een bewijs van fout te leveren. Ook bij de Orde van Geneesheren kan een slachtoffer geen verhaal halen, Per jaar wordt één arts op honderd veroordeeld. De vonnissen worden uit de media gehouden., De straffen zijn een lachertje. Zelfs de veelbesproken wet op de patiëntenrechten biedt niet altijd uitkomst. Ondanks de grotere rechtszekerheid krijgen slachtofferorganisaties nog altijd klachten over de manier waarop de wet (niet) wordt toegepast.