Jean-Luc Dehaene Er is nog leven na de 16 ‘Dit zijn geen memoires. Aan memoires ben ik nog niet toe. Ooit schrijf ik ze wel. Al wie politiek belangrijk is geweest, heeft een soort morele verplichting om zijn memoires te schrijven. Maar nu is het te vroeg om achterom te kijken. Daarenboven is het eerst wachten op mijn voorgangers, Leo Tindemans en Wilfried Martens.’ In juni 1999 en na de bewogen verkiezingen verlaat Jean-Luc Dehaene de nationale politiek om burgemeester te worden van Vilvoorde. Iedereen stelt hem sindsdien dezelfde vraag: mis je de Wetstraat en de media-aandacht niet? Maar Dehaene antwoordt steevast dat er nog leven is na de 16. En samen met deze vraag ontrafelt Dehaene in Er is nog leven na de 16 de mythe van de macht van de eerste minister. Dehaene vertelt over zijn ervaringen in het bedrijfsleven en in het gemeentelijk beleid, en zijn inzet om zowel de unitaire staat België als de Europese unie te ‘federaliseren’. Hij geeft daarbij zijn visie op het veelgenoemde ‘subsidiariteitsbeginsel’, dat evolueert in een geglobaliseerde samenleving. In Vilvoorde wordt hij als burgemeester ten slotte vaak geconfronteerd met problemen waaraan hij in de jaren negentig als minister van Verkeer al het hoofd moest bieden. Jean-Luc Dehaene (1940) schetst in de gekende stijl en in zijn eigen Dehaenees wat hem beweegt en bezielt. Het is geen wetenschappelijk betoog maar een getuigenis vanuit een unieke ervaring, waar niet alleen politici iets aan zullen hebben, maar vooral de in politiek geïnteresseerde burger. September 2002 Paperback 17x22 – 224 blz Prijs: €17,50 ISBN 90 5617 411 8 NUR 754 Loodgieter of architect?