Oudervoorlichting over opvoeding lijkt tegenwoordig per definitie verbonden met moeilijkheden. Maar deze benadering dateert pas van de jaren dertig. Over de tijd daarvoor - over de 'prehistorie van de probleemcultuur' - gaat dit boek. Nelleke Bakker heeft daarvoor alle tussen 1845 en 1925 in Nederland verschenen publikaties met raadgevingen over karaktervorming in het gezin verzameld en geanalyseerd. Het waren de hoogtij-dagen van een specifiek op de burgerij gerichte gezinspedagogiek. Lagere sociale groepen werden doorgaans niet in staat geacht op eigen kracht een goed gezinsleven te realiseren. Er heerste in die tijd een opvallend pedagogisch optimisme. Het goede voorbeeld van de ouders vermocht veel. Maar de zeggenschap over de 'goede opvoeding' kwam steeds duidelijker in handen van deskundigen, zoals onderwijzers, artsen en predikanten. In deze periode groeide de opvoedings-voorlichting uit van een incidenteel tot een wijd verbreid verschijnsel. Iedere zuil kreeg zijn eigen gezinspedagogiek. Na 1925 kwam de gezinspedagogiek steeds meer in handen van kinderartsen en psychiaters: de probleemcultuur had definitief zijn intrede gedaan. Professionalisering en medicalisering van de voorlichting zouden ten slotte de illusie van de maakbaarheid van het kinderkarakter wegnemen.