Parijs, 1793. Nadat haar vader is gevlucht voor het Schrikbewind beheert Marie Crossholz het wassenbeeldenmuseum dat hij heeft gesticht. Tegen betaling hebben de beulen haar toestemming gegeven afgietsels te maken van de gezichten van de aristocraten die ze in opdracht van de revolutionaire leiders onthoofdden...
In grote drommen komen de Parijzenaars de verzameling afgietsels bekijken. Wat hun vooral fascineert, is een kopie van de kostbare Franse kroonjuwelen waarvan de originelen op onverklaarbare wijze zijn verdwenen. Als Marie op een nacht voetstappen meent te horen, gaat ze op onderzoek in haar museum en ontdekte ze dat een van haar "hoofden", dat van graaf de Vitgray, van plaats is gewisseld. Wanneer ze haar inspectie voortzet, wordt ze aangevallen door een gemaskerde man. De dag daarna krijgt ze bezoek van commissaris Jabot die, zonder haar een verklaring te geven, haar werkplaats doorzoekt en dreigt haar in staat van beschuldiging te stellen. Als ze enkele dagen later het portret van graaf de Vitray in een boek tegenkomt, bemerkt ze dat het dodenmasker dat ze van de onthoofde heeft gemaakt, volstrekt niet op hem lijkt! Zou er bedrog zijn gepleegd en kwam haar nachtelijke bezoeker om het bewijs daarvan te vernietigen? Hij is niet de enige die het museum onveilig maakt: er zit ook een pamfletschrijver ondergedoken. Om zich aan de naspeuringen van Jabot te onttrekken tracht Marie die laatste te vermoorden. Desondanks heeft ze, nadat ze is gevangengenomen door een bende mannen met kappen over het hoofd, haar leven te danken aan het ingrijpen van de politie. Maar Jabot is niet bepaald vergevingsgezind. Marie wordt opgesloten en raakt bevriend met een medegedetineerde, een zeker Joséphine de Bauharnais wier geliefde, de jonge generaal Bonaparte, bezig is snel naam te maken. Joséphine doet haar enkele verbijsterende onthullingen...