Weinig Nederlanders zullen nu nog weten dat de laatste Duitse keizer in 1918 asiel heeft gezocht in Nederland en daar tot zijn dood in 1941 heeft gewoond in huis Doorn. Deze Willem II, die als jongeman zo graag vredeskeizer wilde worden, zou de geschiedenis in gaan als internationaal gezochte misdadiger die zich door zijn vlucht nar het neutrale Nederland aan berechting door de geallieerden had onttrokken. Over zijn persoon en over zijn ballingschap is veel geschreven, maar vaak ging het daarbij om boeken die de keizer enkel beschreven als verantwoordelijk voor het afschuwelijke drama van de tweede Wereldoorlog, of publiekaties uit de monarchistische hoek waarin hij op een hoog voetstuk werd geplaatst. Keizer Willem II: asielzoeker in Nederland leest weg als een roman, maar geeft ondubbelzinnig antwoord op vragen uit een mistig stuk Nederlandse geschiedenis. Tevens wordt - misschien wel voor het eerst - duidelijk welke rol onze politici en het konings huis vervulden bij zijn opvang.