In de welzijns- en gezondheidszorg hebben werkers als sociale dienstverleners, arbeidstherapeuten, activiteitenbegeleiders, groepsleiders, zwakzinnigenzorg/psychiatrie, gezins- en bejaardenverzorgenden geen omschreven gedragscode voor hun dienst- en hulpverlenend handelen. Toch lopen zij in hun beroepsuitoefening aan tegen allerlei ethische vragen, bijvoorbeeld: hoe ga ik om met vertrouwelijke gegevens van cliënten?, mag ik zonder medeweten van een cliënt een rapport schrijven?, mag ik een cliënt dwingen tot bepaalde activiteiten?. Velen hebben behoeft aan een duidelijker en meer gerichte beroepsethiek en gedragscode. Deze behoefte legt ook verplichtingen op naar de opleidingen toe. In vakken als omgangskunde, theorie en methoden, komt wel een aantal beroepsethische aspecten aan de orde, maar nog weinig systematisch. Dit boek biedt een handleiding voor de opleidingen en het bijbehorende werkveld.