'Stel, gij hebt wat schaarsche noties over den ondergang der antieke wereld. Dan kunt ge er boeken over gaan lezen, om die aan te vullen. Maar nu hebt ge het geluk, Ravenna te bezoeken, en daar de mozaïeken te zien. Voortaan ziet ge altijd, als ge aan die eeuwen denkt, die starre pracht, de flikkering van goud en groen in San Vitale, den schemer van het nachtelijk blauw in de grafkapel van Galla Placidia. Uw historisch beeld van dien tijd is voor altijd geïllumineerd door die herinnering. Is dat nu niet meer dan nuttelooze ideeënassociatie? Of helpen die mozaïeken u werkelijk, om de geschiedenis te begrijpen, dat is te zien?'
Johan Huizinga, Het aesthetische bestanddeel van geschiedkundige voorstellingen (1905).


Het eeuwige lichaam was geen tentoonstelling, geen congres, geen boekproject, maar een manifestatie gebaseerd op interactie, wederzijdse inspiratie en synergie. Aan het gehele project namen twaalf beeldend kunstenaars deel, deels van Nederlandse, deels van buitenlandse afkomst. Daarnaast leverden elf auteurs met een geesteswetenschappelijke achtergrond - filosofen, theologen, (kunst)historici - een bijdrage. Kunstenaars en wetenschappers werkten paarsgewijs en verkenden en verbeeldden zowel als verbeeldden? gezamenlijk het thema: (de hang naar) het eeuwige leven (in geest en materie).


Thuis, in Nederland en Italië, werden door een intensieve samenwerking de creatieve processen in gang gezet. Beeldend kunstenaars en wetenschappers deelden onderweg driemaal, te Maastricht, te Rome en te Utrecht en Amsterdam, hun 'work in progress' met het publiek en toonden de diverse stadia van de gedeelde ontwikkelingsgang. Het was van meet af aan de bedoeling samen en ter plekke nieuwe kunstbeelden tot stand brengen evenals andere vormen van geesteswetenschappelijke representatie. In paren reageerden de deelnemers op door henzelf gekozen objecten uit de collectie van Museum het Catharijneconvent. De manifestatie vond plaats in het kader van het eeuwfeest van het Nederlands Instituut te Rome, waardoor Rome en haar verleden een grote plaats in het gebeuren kregen. Waar anders dan in de Eeuwige stad zijn kunst en cultuur immers meer aanwezig en kan het verleden meer vitaliseren?