Vroeger was het geen probleem. Het pasgeboren kind werd genoemd naar de oom of tante, opa of oma die aan de beurt was. Tegenwoordig zijn de negen maanden nog niet lang genoeg om te bedenken, te filosoferen, informatie in te winnen en een verhit gevecht te leveren over de exotische, aparte, gewone of excentrieke naam van de toekomstige burger. Terwijl de traditie verdwijnt, komen er emoties voor in de plaats. In dit boekje is een verzameling anekdotes en merkwaardigheden, allemaal handelend over namen en naamgeving, bijeengebracht. Daartoe raadpleegde de auteur vele mondelinge en schriftelijke, literaire, bronnen. Aan het einde treft de lezer een namenregister aan. Het geheel is verfraaid met een aantal collages waarbij veelal kunstwerken het vertrekpunt vormden.