De evolutietheorie stelt voornamelijk drie vragen aan de geinteresseerde leek. Heeft de mens iets dat hem specifiek eigen is en waardoor hij zich onderscheidt van de aapmens? Is hij een toevalsproduct van de evolutie dat er even goed niet geweest had kunnen zijn of is hij door God bedoeld? Trouwens heeft het nog wel zin om over een God te spreken, nu we eenmaal weten dat de mens een product van de evolutie is? Oudtijds zei men dat de mens een schepsel Gods was. Maar heeft de evolutie de schepping niet overbodig gemaakt? Die vragen worden hier opgepakt vanuit het gezichtspunt van de metafysica. Zij is de enige filosofische discipline die daartoe in staat is. Althans, dat wordt hier beweerd. En met argumenten onderbouwd. Daartoe moeten de specifieke domeinen van de natuurwetenschap en van de metafysica tegenover elkaar worden afgebakend. Het beginsel dat die beide kendomeinen elkaar niet overlappen, zoals Stephen Jay Gould heeft verdedigd - het NOMA-beginsel -, sluit een conflict tussen beide uit. Maar het NOMA-beginsel zou alleen maar gelden als beide kendomeinen beperkt waren. En de metafysica is dat niet. Maar juist daarom levert zij ons de mogelijkheid om de gestelde drie vragen te beantwoorden.