Met Hein Donner (1927-1988) verloor Nederland zowel een vooraanstaand schaakgrootmeester als een controversiële schrijver. Deze markante representant van ons nationale culturele leven schrok er niet voor terug om zijn vrienden in het openbaar te berispen of te beledigen. Jan Timman, Hans Ree, Max Pam, Tim Krabbé zij allen zijn meerdere malen door Donner scherp, soms vermakelijk terechtgewezen. Alleen Max Euwe, die in 1954 op verrassende wijze zijn Nederlandse kampioenstitel aan Donner verloor, was voor hem onaantastbaar. Donners grote schaaksuccessen lagen in de jaren '60 toen hij in een directe confrontatie met de wereldtop, belangrijke tournooien won. Uit die tijd dateert ook zijn vriendschap met Harry Mulisch, voor wie Donner een levenslange fascinatie koesterde en over wie hij het verklarend werk 'Mulisch naar ik veronderstel' schreef. Als polemist maakte Donner naam in de jaren '70.