Als u ooit het Antwerps Fotomuseum hebt bezocht, dan weet u waarom Georges Baines alom wordt geprezen voor de verbouwing en de uitbreiding ervan: de soberheid van het ontwerp en de toegankelijkheid van het gebouw stralen een groot prestige uit. De drie ingredienten - soberheid, toegankelijkheid en prestige - vinden we heel vaak terug in het werk van deze Antwerpse architect, die bouwen ziet als een poetische, sensuele daad. 'Bouwen is niets anders dan een zinnelijk genoegen, vergelijkbaar met dat van een verliefd mens', aldus Baines. 'Iedereen die een dergelijke ervaring meemaakt, weet dat in het bouwen zoveel plezier en verlangen vervat zit, dat hoeveel men ook al gedaan heeft, men nog altijd meer wil doen.' Georges Baines ontwierp vooral woonhuizen voor particulieren, wat hem in staat stelde om een nauwe en persoonlijke verstandhouding met de opdrachtgever te ontwikkelen. Het is zijn vriendschap met de Antwerpse schilder en beeldhouwer Georges Vantongerloo en met de Zwitserse Bauhaus-architect en kunstenaar Max Bill die de belangstelling van Baines voor avant-garde en modernistische architectuur aanwakkerde. Dat leidde dan weer tot opmerkelijke restauraties, onder meer van het huis Guiette van Le Corbusier in Antwerpen, van de voormalige technische school van Henry Van de Velde in Leuven en van Horta's Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. Uit deze monografie, die de hele geschiedenis van zijn leven en werk omvat, blijkt dat Baines' ontwerpen voor prive-woningen ook laboratoriumwerk waren voor zijn latere openbare opdrachten, waarin hij zijn kenmerkende thema's op een heel krachtige manier heeft verwerkt.