Nadat Nero gezien heeft hoe zijn moeder Agrippina haar echtgenoot, de oude keizer Claudius, vergiftigt, verkeert hij in vreselijke verwarring. De zachtmoedige jongen van nog geen zeventien komt plots op de troon terecht, geheel onvoorbereid en gekweld door het lot van de oude keizer. ‘Waarom gaan mensen dood?’ vraagt hij aan zijn leraar Seneca. In de slapeloze nachten en de eenzaamheid die volgen, ontdekt Nero in zichzelf de noodzaak om te schrijven. Hij raakt vervuld van vreugde over deze nieuwe passie. Trots draagt hij Seneca zijn eerste werk voor. Maar dan valt hij ten prooi aan twijfel. Is hij wel goed genoeg? Wanneer hij hoort dat zijn talentvolle stiefbroer Britannicus hem een slecht dichter heeft genoemd, roept dat een eerste gevoel van afgunst wakker. De confrontatie tussen de twee broers luidt het begin in van Nero’s meedogenloze heerschappij. 'Nero, de bloedige dichter' is Kosztolányi’s meesterlijke psychologische portret van de Romeinse keizer Nero, waarin de klassieke Hongaarse schrijver het bekende verhaal van het gemankeerde kunstenaarschap op originele en sprankelende wijze verbeeldt. Levensecht zijn de beschrijvingen van de gesprekken aan het hof, waarbij die met de oude filosoof en opvoeder Seneca tot de hoogtepunten behoren.