Woningcorporaties worden gezien als solide bedrijven. Van oudsher hebben ze een zekere idealistische inslag. Je gaat ervan uit dat iedereen die bij een corporatie werkt het beste met huurders voor heeft en de sociale huisvesting hoog in het vaandel heeft staan. Toch zijn er de laatste jaren enkele gevallen van grootschalige fraude bekend geworden. Bijvoorbeeld bij de Rotterdamse woningstichting PWS. Hoe heeft dat kunnen gebeuren?
Spelen de ontwikkelingen die de corporaties de afgelopen twintig jaar hebben doorgemaakt misschien een rol? Van semi-publieke uitvoeringsinstanties met een publieke taakstelling zijn ze veranderd in private organisaties met een publieke taakstelling – die ook nog eens veel uitgebreider is dan vroeger. Schaalvergroting, bedrijfsmatig werken, ondernemerschap en professionalisering hebben hun intrede gedaan in de wereld van de woningcorporatie. Zijn corporaties losgezongen van hun wortels? Of zijn enkele corporatiemanagers te dicht aangeschurkt tegen malafide delen van de vastgoedwereld?