'Ik moest in een gang staan, tussen twee deuren die elk toegang gaven tot een zaal.' Deze woorden, gesproken door de zaalwacht in het titelverhaal van Khaksars nieuwste bundel, lijken op te gaan voor alle personages in zijn boek. Ze bevinden zich 'tussen twee deuren': zo goed en zo kwaad als het gaat proberen ze te overleven in een nieuwe omgeving, maar hun land van herkomst blijft aanwezig - in dromen, in herinneringen, en ook in de berichten die hen van verre bereiken: 'Als hij merkt dat hij op een plein in Teheran staat, vraagt hij zich meteen af of hij wakker was of sliep toen hij de reis maakte. Hoe is hij zo snel van Nederland, het land van zijn ballingschap, naar hier gereisd? Hoe is hij langs de douane gekomen?' Zoals Chris Keulemans in zijn speciaal voor deze bundel geschreven nawoord zegt, leven Khaksars figuren 'op de tast, nooit zeker van wat hun te wachten staat. De nachtmerrie die Khaksar met bescheiden gebaren schetst, is de werkelijkheid in Iran, Nederland en alles wat daar tussenin ligt.'