Uitgaand van persoonlijke ervaringen houdt Dörthe Binkert een warm pleidooi voor het recht van vrouwen op melancholie: 'Als vrouwen de melancholie hervinden als een noodzakelijk tegenwicht voor vreugde en levenslust, krijgt de depressie weinig kans.' In het leven van vrouwen bestaan verschillende cesuren, breuken die verwerkt moeten worden. De meest troostrijke metgezel in zulke crises van onze identiteit is de rouw, het bewuste afscheid nemen - niet alleen van mensen en dingen, maar van eigenschappen die ten grondslag liggen aan het zelfbegrip van vrouwen. In de melancholische stemming wordt ook het nieuwe voorbereid: het noodzakelijke afscheid is tevens de aanzet tot onvermijdelijke verandering. Dit boek huldigt het standpunt dat een zekere mate van melancholie depressies verhindert, en dat veel vrouwen die zichzelf depressief vinden of daarvoor worden aangezien, helemaal geen therapie nodig hebben.