Sinds jaar en dag voert Driek van Wissen zijn eigen eenzame strijd tegen de verloedering van het Nederlands . telkenmale wijst hij in zijn gesproken en geschreven columns de taalgebruikers op hun tekortkomingen, al troost hij hen met de gedachte dat onze taal zo onlogische in elkaar steekt dat ze het praktische nooit goed kunne doen.

Opdat zijn strijd niet vergeefs moge zijn, zijn nu van Wissens beste taal beschouwingen van het vorige millennium verenigd in de dikke Driek.

Zo bespreekt hij in dit boek onder andere de talloze en dubieuze neologismen die onze taal binnensluipen (van werkplek tot zwartblaffer) en de rare modewoorden die te pas en vooral te onpas worden gebruikt(zoals smoel en wensenplaatje). Ook laat hij zijn licht schijnen over brandende kwesties( zit je voor of achter de computer; ga je op of met vakantie), bewijst hij de inconsequentie van onze woordkeuze( een voetballer staat niet opgesteld, want hij ligt eruit en dus zit hij op de bank) en analyseert hij op onnavolgbare wijze onze vaderlandse liederenschat: waar is Berend Bortje nu eigelijk gebleven? Van Wissen heeft daarnaast alle verkeerde woorden en spreekwoorden uit ons taalgebied verzameld. Hij maakt onder meer duidelijk dat een arrestant welbeschouwd de persoon is die arresteert, en dat het spreekwoordelijk hol van de leeuw in werkelijkheid niet bestaat.