Waarschijnlijk vormen onze kraaien de meest misprezen vogelfamilie onder onze zangvogels. Ooit was het wel anders en was vooral de Raaf een gerespecteerde opruimer in onze steden en dorpen. Ook Kauwtjes waren nooit ver uit de buurt van de mens; elke gemeenschap had wel zijn kolonie Kauwen. Om Raven te zien gaan we nu best naar de Veluwe. De Bonte Kraai behoort ook niet meer tot onze broedvogelfauna. Zwarte Kraaien wordt verweten dat ze veel te talrijk zijn en Roeken maken teveel lawaai en worden als 'vuil' ervaren. Stuk voor stuk worden de kraaiachtigen beschouwd als systematische rovers van kleinere zangvogels. Misschien genieten enkel de Alpenkauw en de Alpenkraai nog enige menselijke sympathie omdat ze naast hun zwarte veren kleurrijke poten en snavel hebben. Maar ook de Gaai is een prachtig gekleurde vogel die toch ook niet op veel sympathie moet rekenen. Sympathiek of niet onze kraaiachtigen zijn stuk voor stuk interessante vogels met een complexe sociale organisatie, een intelligent foerageergedrag en een boeiende broedcyclus.
Ook dit tiende boek in de reeks 'Vogels rondom ons' is geïllustreerd met pentekeningen en aquarellen van natuurtekenaar Herwig Blockx.