Na Buchenwald, Dachau en Sachsenhausen was Flossenburg het grootste concentratiekamp in het Derde Rijk. Het werd in mei 1938 opgericht in een idyllisch oord aan de Duits-Tsjechische grens. Van de ongeveer 110.000 gevangenen die in Flossenburg en zijn buiten-commando's werden ingeschreven kwamen er minstens 30.000 om. De terreur was enorm, onder meer omdat de 'groenen', gevangenen van gemeen recht, er de scepter zwaaiden over de politieke gevangenen, de 'roden'. Dit oord van schande bleef vrij onbekend, er gebeurde weinig onderzoek naar en er zijn relatief weinig ooggetuigenverslagen. De uitgave van het egodocument van Léon Calembert, een Luiks geoloog en uitstekend waarnemer, is dan ook een gebeurtenis. Des te meer omdat zijn getuigenis wordt ingekaderd in de context van andere getuigenissen en het historische onderzoek over dit en andere nazi-kampen.