Waarom staan we als mens maar ook als organisatie zo weinig open voor ontwikkeling en vernieuwing? Besluiten in organisaties worden in het onzichtbare deel van de ijsberg genomen. Dat is ook de plek waar ontwikkeling en vernieuwing plaatsvinden. Maar als we dat weten, waarom sturen we dan nog altijd op het zichtbare deel van de ijsberg? In dit boek beschrijft Gea Groenendijk vanuit haar eigen ervaringen, met behulp van een theoretisch kader en interviews met diverse experts in hun vakgebied, de noodzaak om je als mens, maar ook als organisatie of gebied te ontwikkelen en te vernieuwen. Zij beschrijft ook het hoe en waarom van weerstand die je als gevolg hiervan krijgt en de wijze waarop je aan dit proces sturing kunt geven om je uiteindelijk in deze tijd succesvol te ontwikkelen. Een tikje activistisch en moralistisch maar Gea is vooral een betrokken burger bij de samenleving, met visie en kennis van zaken in haar vakgebied. Gea beschrijft in ‘Help, ik moet me ontwikkelen’ vanuit inzichten in de sociologie, psychologie en economie dat je vanuit je eigen identiteit met ‘betrouwbare partners’ samen moet werken. Je staat in deze samenleving niet alleen, want iedereen is in principe afhankelijk van elkaar.