Van oorlogsdrama naar Paralympische droom "Het leger in?" Hester van de Kuilen gruwt bij de gedachte. "Ik heb je niet gebaard om jezelf overhoop te laten schieten." Maar zoon Marc moet en zal als militair op missie. Naar oorlogsgebied in Afghanistan. 12 januari 2008. Tijdens vuurgevechten met de Taliban sneuvelen twee Nederlandse militairen. Ook soldaat 'Kuilen' wordt geraakt. Met gevaar voor beide levens sleept een collega hem uit de vuurlinie. Marc overleeft, maar zijn beide benen moeten worden geamputeerd. Al snel wijst onderzoek uit dat het ging om eigen vuur, friendly fire. Waarschijnlijk. Maar was het dat wel? Acht jaar later ontmoet hij de schutter. Die is niet strafrechtelijk vervolgd, maar voelt zich al die tijd schuldig, zwijgt uit schaamte naar zijn omgeving en denkt dat Van de Kuilen hem haat. Die schrikt. "Ik vergeef hem. En ik hoop dat hij het zichzelf ook kan vergeven." Voor 'Kuilen' is geen berg te hoog. Als rolstoelbasketballer wordt hij prof en haalt hij met Oranje de kwartfinale van de Paralympische Spelen van Rio. "Ik mis mijn benen, maar ik mis niks. Ben gelukkig zoals ik ben. Wie zegt me dat ik mét benen ook zo gelukkig zou zijn geweest?" Lucky Shot ontleedt die dramatische nacht en wat erop volgde. Een bizar verhaal, waar de kracht van afdruipt.