Op 26 april 1986 gebeurde in Tsjernobyl de ernstigste ramp met een kernreactor in de geschiedenis, als gevolg waarvan driekwart van het Europese vasteland werd vervuild. Hoewel de regering in Moskou beweerde dat er ‘slechts’ 31 doden te betreuren waren en de autoriteiten een sfeer van geheimhouding creëerden, waren de gevolgen onafzienbaar. Bijna 500 dorpen zijn verdwenen en ongeveer 2,1 miljoen mensen leven op ernstig vervuild land. Duizenden kinderen werden sindsdien geboren met ernstige afwijkingen, talloze anderen lijden aan aanhoudende gezondheidsproblemen.
Wij houden van Tsjernobyl is het eerste boek dat persoonlijke getuigenissen van omwonenden en betrokkenen bevat en dat verslag legt van hun angst, boosheid en vertwijfeling in een wereld die nog steeds draait om röntgen, becquerel, cesium en strontium. De auteur heeft vanaf 1986 meteen al honderden door de kernramp getroffen mensen geïnterviewd: onschuldige burgers en mannen en vrouwen die beroepshalve en al of niet vrijwillig waren betrokken bij de schoonmaakoperaties daarna.
Volwassenen én kinderen doen in dit boek hun verhaal, soms met wrange humor, dikwijls met machteloze woede.
Svetlana Aleksijevitsj werd in Oekraïne geboren en studeerde journalistiek in Minsk. Thans woont zij afwisselend in Wit-Rusland en Duitsland.