Dit is niet de zoveelste Romegids met de beste adressen, dit is geen reisboek terwijl het de toeschouwer toch een zeer divers beeld van de stad geeft: het is een boek dat de stad als metafoor gebruikt. De stad als alibi. De beelden laten het hoofd zonder de zoeten op reis gaan. Het gaat niet zozeer over de bezoeker in de stad, maar vooral wàt deze magische plek met de bezoeker doet. Het gaat over de wandeling en niet zozeer de bestemming, over de hunkering en niet de kus, over het her-inneren, over gemis, over ontroering, over raken en geraakt worden, maar vooral over verlangen.