Kees Spiering schrijft over gewone, herkenbare situaties zoals vakantie, school, ouders en natuur, maar ook over de felle emoties van de jongere: hevige verliefdheid, tomeloze droefheid om een zieke ouder, confrontatie met dood, groeipijn... Gevoelens worden door beelden tastbaar, je zo stoer voelen dat je fiets een motorfiets wordt, durven leven zoals je een duik neemt in het water, tra-nen in je keel voelen branden, alsof je zeven peper-munten tegelijk hebt opgegeten... Hij hanteert sober, sterk woordgebruik dat blijft hangen, sprekende vegelijkingen die emoties verhelderen. Kees Spiering brengt heel zintuigelijke poëzie en laat de lezer kijken, ruiken en voelen.