"De zaak van de dieren tegen de mensen" stamt uit het midden van de tiende eeuw. Het is onderdeel van een omvangrijk werk van een groep vrijzinnige filosofen uit Basra die een overzicht wilden geven van de verschillende takken van de wetenschap. Daarbij bedienden ze zich soms van metaforische vertellingen. "De zaak van de dieren tegen de mensen" is er een van. De dieren zijn het beu om door de mens opgejaagd en onderworpen te worden, hun leefgebieden te zien verdwijnen en als last-, jacht- en slachtdieren te dienen zonder dat daarvoor een rechtsgrond is. Zij besluiten een proces tegen hun kwelgeesten te beginnen en vinden de koning van de djinns bereid als rechter op te treden. Aangezien hij mens noch dier is, is hij geen partij in het conflict en daarom bij uitstek geschikt om zich op basis van aangrijpende pleidooien van de dieren en arrogante betogen van de mensen een afgewogen oordeel te vormen. De dieren laten zien dat zij, in tegenstelling tot de mensen, in harmonie leven met de natuur en met Gods bedoeling van de schepping. Hun aanklacht is sterk, hun argumenten zijn overtuigend, maar uiteindelijk delven ze het onderspit. Hoewel het ruim duizend jaar geleden is geschreven, is dit boek nog verbazend actueel. Bovendien vallen de levendigheid, frisheid en humor op. Kortom, een fonkelend juweel uit de klassieke Arabische letteren.