In 1967 bezette Israël het geboortedorp van de Palestijnse dichter Moeried Barghoeti (1944), die juist aan een studie in Egypte was begonnen. Pas dertig jaar later, na de vestiging van het Palestijnse Autonome Gezag, mocht hij een kort bezoek brengen aan Ramallah. Er bleek veel veranderd te zijn, zowel in zijn verbeelding als in werkelijkheid. In de tussenliggende jaren heeft Barghoeti over de wereld gezworven, verliet hij gedwongen Egypte en woonde hij lange jaren in Hongarije, tot hij zich weer bij zijn vrouw en zoon in Cairo mocht voegen.

Weerzien met Ramallah is een roerend verhaal over ontheemding en verscheurdheid van een balling die zijn toevlucht zoekt in de poëzie, over de eenzaamheid van een man die is afgesneden van zijn familie en de omgeving van zijn jeugd. Barghoeti vraagt zich af wie de man geworden is die terugkeert. En waarvan hij terugkeert. 'De bezetting heeft ons van kinderen van Palestina tot kinderen van het idee van Palestina gemaakt.'