De Gouden Eeuw in Nederland had een keerzijde in de vorm van slavenhandel en slavernij. Dat gold ook voor Groningen, waar een eigen Kamer van de West-Indische Compagnie werd opgericht met een scheepswerf aan de Noorderhaven. Van daaruit voeren schepen naar de Afrikaanse kusten om tot slaaf gemaakte Afrikanen op te kopen en ze naar de overzijde van de Atlantische Oceaan te verschepen. Vooraanstaande Groningers investeerden in de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC), de West-Indische Compagnie (WIC) en in plantages in Suriname en op de Antillen. Na het afschaffen van de slavernij werden velen van hen of hun nazaten in Nederland financieel gecompenseerd voor het verlies van hun slaven. Deze lucratieve geschiedenis speelde zich niet alleen af overzee; zij werkte ook door in de stad Groningen en Ommelanden. Sporen van het koloniale verleden en de slavernij die daarmee gepaard ging, zijn nog steeds aanwijsbaar. Het statige Calmershuis in de Oude Boteringestraat behoorde toe aan Thomas van Seeratt, die voorafgaand aan een glansrijke carrière als commies-provinciaal in Groningen zijn fortuin vergaarde als slavenhandelaar in dienst van de WIC. Ook buiten de stad, op borgen en in kerken, vinden we sporen van het slavernijverleden. Op de borg Nienoord in Leek bevindt zich een reproductie van het portret van de 17e eeuwse jonkvrouwe Anna van Ewsum in het gezelschap van een zwarte bediende. Dit is inmiddels de derde druk van dit boek. In voorbereiding bij verschillende musea in Groningen is een tentoonstelling over het slavernijverleden van stad en ommeland. Dit boek bevat een stadswandeling en vier fietsroutes in de provincie (inclusief kaartjes). Ook verschenen: Sporen van het slavernijverleden in Fryslân