Je moet veel kikkers kussen om een prins te vinden. Onder dat motto begeeft een jonge studente zich vol overgave in het studentenleven. En daar kan ze zich volop verbazen. Over heimelijke aanbidders, over baltsgedrag in de universiteitsbibliotheek, over universitaire bureaucratie en vooral over de vele types die de universiteit bezoeken. Van al die personen is de allemansvriend een dieptepunt in de geschiedenis van het mensdom.

De verhalen in Allemansvriend vormen een studentenversie van Sex And The City. Rosa Timmer staat zelf op het omslag van de bundel, omringd door een tiental mannen. Het is een knipoog naar de clip ¿Material Girl¿, van Madonna. Een vette knipoog zelfs, die goed past bij de dubbele bodem die Timmer doorgaans aan haar teksten meegeeft.

Rosa Timmer (1987) observeert al twee jaar lang in columns in de Universiteitskrant (Groningen) het leven van studenten aan het begin van de eenentwintigste eeuw. Ze schrijft er haarscherp over en schroomt ook niet om mensen af en toe flink tegen de haren in te strijken, met stromen hatemails tot gevolg. Toch: haar verrassende invalshoeken, haar uitgekiende taalgebruik en haar jeugdig enthousiasme hebben haar columns in grote kring befaamd gemaakt. Hier is een literaire belofte aan het werk.