Anton is een stil, bescheiden jongetje en enig kind van zijn ouders, eveneens stille en bijna bangelijke mensen. Uitzonderlijk genoeg mag hij van hen op roeiles. De roeivereniging wordt bevolkt door elitekinderen en Anton voelt zich daar eerst niet echt thuis, hij praat zelden met iemand, maar het roeien zelf wordt zijn leven. Na enige tijd wordt hij samen met David uitgekozen door Schneiderhahn, een trainer met aparte methoden. Het wordt het jaar van overwinningen en van een mogelijkheid om mee te doen aan de Olympische spelen. Maar ineens kondigt Schneiderhahn aan dat hij weg moet en niet zal terugkomen. Het is dan herfst 1939. In 1944 staat Anton daar opnieuw, op de totaal vervallen steiger die ooit toebehoorde aan de roeivereniging