Arthur Japin leest twee novellen voor: Dooi en Zeep. De novellen staan in teken van muziek en theater, geïnspireerd door de periode dat de schrijver nog als acteur door het leven ging. In Dooi verplaatsen we ons in het hoofd en het eenzame leven van een oudere klassieke zangeres, die zich op kerstavond tijdens een overnachting in een sfeerloos hotel, voorbereidt op het eerste optreden sinds jaren de volgende dag. Hoe zal ze zich tonen? Een geheimzinnige medegast zorgt ervoor dat zij de volgende ochtend ontspannen en zelfverzekerd haar auto instapt. In Zeep volgen we een jonge, mooie actrice die naast haar rol in een dagelijks uitgezonden soap, repeteert voor een toneelstuk dat klassieke pretenties heeft. Dit stuk wordt door de maker, die tevens de geliefde is van de soapster, geafficheerd als 'De nieuwe Euripides', hoewel het door hemzelf is geschreven. Het stuk is gebaseerd op vrij recent gevonden Oudgriekse tekstfragmenten die het verhaal vertellen van De vrouwen van Lemnos, die op een dag al hun mannen, vaders en zonen afslachtten. Het belooft een spannende première te worden. Twee verhalen over vrouwen - een zangeres en een actrice - die allebei op hun eigen manier worstelen met de consequenties van het bekeken worden en het jezelf tentoonstellen.