Sinds de opkomst van de Taliban en Al Qaeda zijn madrasa's, de traditionele islamscholen, er vaak van beschuldigd kweekscholen voor terroristen te zijn. Al veel langer gelden ze als achterlijk en versteend, onverbeterlijke belemmeringen voor maatschappelijke vooruitgang. Anderzijds vormen ze voor een belangrijk deel van de arme moslimbevolking van Azië de enige toegankelijke vorm van onderwijs, uitzicht op een beter bestaan, en vanwege de talrijke transnationale connecties een venster op de buitenwereld. Dit boek geeft een genuanceerd beeld van de onbekende wereld achter de muren van deze scholen in Azië (van China en Indonesië tot Pakistan en Iran), en van de sociale en politieke rol die ze spelen.