Elisabeth Johanna Hasebroek (1811-1887) werd in haar tijd bewonderd door belangrijke critici als Bakhuizen van den Brink en Busken Huet om haar goedgeschreven en verfijnde psychologische romans. Ze exploreert daarin de verhoudingen tussen de seksen met speciale aandacht voor vrouwen die een leven van de geest willen leiden.

Dit vierde deel van de Amazone-reeks biedt een uitgave van de roman Elize (1839). Het is een verhaal vol geheimen dat zich deels in Nederland, deels in Engeland afspeelt met op de achtergrond de cholera-epidemie die in de jaren dertiger door Europa raasde. Hoofdpersoon is Elize die de zorg voor Eddy, het kind van een jeugdvriendin, op zich neemt. Een afgedwongen eed aan een geheimzinnige vreemdeling, de vader van het meisje en tevens een vroegere beminde van Elize, kost haar het eigen liefdesgeluk. De roman begint met haar sterfbed, als ze het laatste stadium van voortgaande onthechtheid aan het aardse leven heeft bereikt.