Na het succes van Gij zult gelukkig zijn! (Boom 2001) schittert Pascal Bruckner opnieuw met zijn heldere eenvoud en zet hij vraagtekens achter onze uitroeptekens. Nu geloof en ideologie teloorgegaan lijken, rest ons nog één religie: de economie. Bruckner trekt tegen deze ontwikkeling in onze 'postmoderne' cultuur ten strijde en zoekt een uitweg uit het 'economisme'.

Volgens Bruckner overwoekert een economische manier van denken langzamerhand ons hele bestaan en maakt ze 'rendementsdieren' van ons; we zien zelfs ons eigen leven als een product dat gefabriceerd en geconsumeerd moet worden. De economische taal is uitgegroeid tot een economische levenservaring.
Zo heet een goed leven in onze tijd een 'geslaagd' leven, alsof we met succes een of ander karwei hebben opgeknapt. Bij alles wat we willen doen bedenken we eerst wat de 'meerwaarde' ervan zou kunnen zijn. Materieel bezit is steeds meer de graadmeter van geluk, en om die welstand te garanderen moeten we elk jaar 'doorgroeien' in onze baan.
Bruckner pleit ervoor de economie weer haar plaats te wijzen, want het is een vergissing ons leven tot een project te herleiden.