Nederland is voor velen een modeldemocratie, een tolerante, pluriforme samenleving. Een welvarend land met bewuste burgers die hun rechten en plichten hebben, alsmede vele vrijheden. Een stabiel politiek-bestuurlijk systeem dat gericht is op samenwerking en de gulden middenweg. Het is daarom niet zo vreemd dat Nederlanders vergeleken met inwoners van andere Europese landen uiterst tevreden zijn. Maar Nederlanders klagen ook graag. Ook over hun democratie, en over de politiek. Vooral de beruchte kloof tussen burger en politiek zou groot zijn en almaar groeien. Soms komt deze kritiek van burgers, zeker zo vaak van politici en bestuurders. Maar wat is precies de inhoud van de klachten? En zijn er in Nederland werkelijk tekenen van democratisch verval? In dit boek analyseren prominente politicologen de staat van de Nederlandse democratie. Hun oog is daarbij gericht op oude en nieuwe bedreigingen en gevaren: van politiek geweld en extremisme tot interactieve beleidsvorming en e-politics. Daaruit blijkt dat er wel degelijk van verval sprake is. Echter, dit verval wordt niet zozeer door calculerende of onverschillige burgers veroorzaakt, maar vooral door een politieke elite die niet-bestaande problemen oplost en bestaande problemen negeert.