Ook' in de feministische filosofie heeft het postmodernisme zij n invloed doen gelden. Dat leidt tot heftige discussies over de idealen van de vrouw beweging. Ondanks de verworvenheden van het feminisme in de jaren 1 70, worden begrippen als autonomie, identiteit en ervaring van vrouwen aan een kritisch onderzoek onderworpen. Cris van der Hoek laat zien dat het denken van de Duits - Amerikaanse filosofe Hannah Arendt (19o6-1975) een inspirerende rol kan vervullen bij' deze heroverwegingen. Arendt boog zich over de tegenstrijdigheden die de verhoudingen tussen mensen kenmerken. Ze zoekt niet naar een oplossing,. maar naar manieren om met deze tegenstrijdigheden om te gaan, zonder dat dit leidt tot berusting of machteloosheid. Haar werk is een intens pleidooi voor pluraliteit. In Een bewuste paria presenteert de auteur vier spraakmakende filosofes 1 van nu,. die in discussie zijn met Arendt: Seyla Benhabib, Fransoise Collin, Bonnie Honig en Drucilla Cornell. Hun interpretaties van Arendt worden toegelicht en van kritisch commentaar voorzien. De verschillen in hun visie op Arendt hangen samen met hun verschillende opvattingen over autonomie en subjectiviteit. Tot slot probeert de auteur met behulp van Arendt een nieuw 'postfeministisch' elan -te geven aan de oude leuze 'het persoonlijke is politiek'.