De dubbelzinnigheid van onze hedendaagse cultuur nodigt uit tot een hernieuwde inkeer in het wezen van de mens.
Heyde geeft gestalte aan deze hernieuwde inkeer door een grondige verkenning van wat het betekent een mens te zijn.
Drie vragen staan daarbij centraal;Wat is de draagwijdte van de autonomie?
Wat is de zin van vrijheid, en wat is de reikwijdte van de menselijke transcendentie?
Het boek sluit af met een poging de maat van de menselijke subjectiviteit te bepalen in relatie tot wat er met de ultieme negatie van lijkt te zijn; de dood.
In een fascinerende en diepgravende slotbeschouwing buigt Heyde zich over het geheim van de dood.