De Franse filosoof Jacques Derrida is beroemd geworden dankzij zijn 'deconstructies'van traditionele filosofen, maarzijn teksten over
experimentele literatuur zijn minder bekend. In dit boek worden Derrida's
literatuurinterpretaties voor het eerst als samenhangend geheel in kaart gebracht.
Centraal bij Derrida staat de thernatisering vanhet andere'. Het 'andere'is alles wat aan de talige orde ontsnapt: bij voorbeeld doodsangst, irrationele erotische vervoering, onverklaarbaar leed, onbewuste driften etcetera. Traditionele filosofen verdringen 'het andere', maar in experimentele literatuur staat hetjuist voorop. Celan bij voorbeeld schrijft cryptische gedichten over de holocaust omdat hij recht wil doen aan de onbegrijpelijkheid van het leed van de slachtoffers. Derrida op zijn beurt wil recht doen aan de'invention de l'autre'in deze poëzie. Zijn literatuurinterpretaties zijn zelf'literair' omdat
Derrida de literaire ambiguliteit bewaart door de complexe stijl van zijn commentaar. Maar ze zijn ook filosofisch omdat hij laat zien dat experimentele literatuur verrijkend is voor niet-traditionele filosofen. Zijn literatuurinterpretaties geven juist door hun complexiteit een treffend beeld van 'het andere'
in literatuur.