'Van het leven een kunstwerk maken' is het motto waarmee de Franse filosoof Michel Foucault (19261984) zijn leven en schrijven heeft beëindigd. Met dit motto nodigt hij ons uit aandacht te besteden aan de wijze waarop we ons in het dagelijkse leven vormgeven. Hoe kunnen we in de praktijken waarin we leven onszelf tot een kunstwerk maken?
In De kunst gewoon te leven werkt Marli Huijer Foucaults theorie praktisch uit aan de hand van ervaringen gerelateerd aan hiv en aids. Daartoe heeft zij verschillende interviews gehouden met mensen met hiv en aids die medische behandeling weigeren. Is het mogelijk de weigering van medische behandeling uit te leggen ais weerstand tegen ervaringen die medisch en maatschappelijk worden bepaald? Kan deze weerstand een katalysator vormen tot een andere vormgeving van zichzelf?