De opzet van dit essay is een dieper inzicht te krijgen in de 'griezelroman', een vaak denegrerend bekeken verhaalgenre. In het sociaal-culturele klimaat van de beginnende romantiek in de tweede helft van de 18e eeuwontstaat een merkwaardige roman( ce )vorm die, als reactie op rationeel-realistische trends in de literatuur van de Verlichting, oog heeft voor het onbestemde dat de mens obsedeert in zijn hang naar het 'bovennatuurlijke' : geesten, stemmen, gruweldaden, 'unheimliche' plaatsen zoals ruïnes van oude kastelen en kloosters, 'woeste hoogten', dichte wouden, ...Deze romantische reactie leidde tot een rage in de verhalende literatuur die, als succesformule, het genre tot 'triviaalliteratuur' heeft gedegradeerd. Hedendaags onderzoek heeft gewezen op de diepmenselijke angsten en wensen die de kern van het genre uitmaken. Figuren als het monster van Frankenstein en Dracula fascineren.