De internationalisering van onze maatschappij heeft adoptie over de volkeren en continenten heen mogelijk gemaakt. Vanaf de jaren zeventig werd het almaar moeilijker om kinderen uit eigen land te adopteren. Men begon kinderen uit niet-westerse landen te adopteren. De interculturele adoptie was geboren. Aanvankelijk begonnen deze adoptie-ouders vol geestdrift aan hun adoptieavontuur. Adoptie was een 'roze wolk'. Ze zouden elke kreukel in de ontwikkeling van het adoptiekind met hun liefde kunnen gladstrijken. Nu, enkele decennia verder, is de kijk op de opvoedingssituatie van het adoptiekind veel realistischer geworden. Nu worden adoptie-ouders voorbereid en geholpen bij mogelijke problemen. Hulpverleners weten ook meer van adoptie af, zodat ze adequater kunnen handelen.