De handelingsverlegenheid van zowel hulpverleners als ouders bij het omgaan en werken met hechtingsgestoorde jongeren, vormt het uitgangspunt van dit boek. De ernst van de opvoedingsproblemen leidt meestal tot een uithuisplaatsing. Ook residentieel vindt men niet steeds een gepaste aanpak, wat vaak resulteert in herhaaldelijke doorverwijzingen. Uiteindelijk leidt dit tot een hulpverlening die zich voor deze kinderen afsluit. Het boek wil aantonen dat er mogelijkheden zijn om deze handelingsverlegenheid te overstijgen. Ambulante en residentiële werkers, pedagogische verantwoordelijken en beleidsverantwoordelijken zullen er aanzetten in vinden om de hulpverlening zowel pedagogisch als orgonisatorisch vorm te geven. Voot het ruimere welzijnsveld en voor de ouders kan de inhoudelijke uitwerking van het centrale thema van het boek verhelderend zijn.