Vlaanderen.
Een naam als een vlag die wappert in de noordenwind. Een naam die doet denken aan vervlogen tijden, barok, kleurrijke figuren, bevalligheid, een oud schilderij, een beeldschone kantwerkster. Misschien komen u bij het horen van die naam weer taferelen voor ogen uit Jacques Feyders satirische kostuumfilm La Kermesse héroïque, en ziet u in gedachte de Vlaamse schonen die hij ten tonele voert, mooie, sensuele, rubensiaanse vrouwen die hun mannetje kunnen staan...
Tot de Franse Revolutie was dit gebied een provincie. Op haar wapenschild klauwde een fiere leeuw. Daarna kwam de regio in haar plaats. Vandaag leidt Frans-Vlaanderen een stil en verborgen bestaan, als het al niet helemaal in het verdomhoekje verdwijnt.
Vlaanderen, zei u? In Frankrijk? Frans-Vlaanderen? We kennen het amper. Het is niet meer dan een grensstreek, een gebied waar we doorheen trekken om onze Belgische en Engelse buren te gaan bezoeken. Inderdaad, België ligt op een boogscheut hiervandaan, Engeland op amper tweeëndertig kilometer. De clichés over Frans-Vlaanderen ten spijt is dit een gastvrij gebied, een streek waar het goed toeven is, een land van een bekoorlijke mildheid.
U rijdt er doorheen? Houd even halt en kom binnen.