"Wat doet de adem weerklinken van de dingen die we als dood aanzien?"\nDeze uitspraak van Carlo Carr? uit 1914 is het uitgangspunt van ons onderzoek naar het Italiaanse stilleven tussen 1919 en 1960.\n"Iedereen die de naam schilder verdient, moet in staat zijn het stilleven te trotseren, die intieme relatie tussen schijnbaar levenloze voorwerpen die onderling verbonden zijn door een diepe geestelijkheid." \nDe tentoonstelling spitst zich voornamelijk toe op het geschilderde ouvre van Giorgio Morandi, die van het stilleven de sleutel maakte tot de interpretatie van de werkelijkheid rondom hem. Zijn gedachtegang wordt daarnaast geconfronteerd met andere kunstenaars zoals De Chirico, Sironi, De Pisis, Severini, Sciltian, Pannaggi, Guttuso, e.a.\nDe confrontatie moet ons toelaten na te gaan in hoeverre "de verschijning van levenloze voorwerpen" een tweede werkelijkheid verbergt, de geheime wereld van ieder schilder. \nDe schilderijen van Giorgio Morandi getuigen bijvoorbeeld van zijn nooit aflatende verwachting, van zijn zoektocht naar de perfecte compositie, van zijn streven naar het weglaten van alles wat overbodig is, om zo met enkele trekken en met gedempte kleuren naar de essentie te gaan, de ziel van de meest eenvoudige voorwerpen. \n\nDe werken zijn afkomstig van verschillende bekende Italiaanse musea zoals het Mart (Museo d'Arte Moderna e Contemporaneo di Trieste) of de Galleria Civica van Milaan en uit priv?-collecties zoals die van de Cassa di Risparmio van Macerata en de uitzonderlijke collectie Giovanardi, waaraan een inleidend essay in de catalogus is gewijd.